منتقد (نه مخالف)، مستقل (نه جناحی)

اطلاع رسانی و نقد مسائل سیاسی و هر آن چه مستقیماً و غیر مستقیم،سیاسی است؛از امروز،از دیروز و از فردا

طرح ستاره دار کردن نمایندگان یا نظارت بر نمایندگان؟

 
بسم الله الرّحمن الرّحیم
 

مجلس هشتم شورای اسلامی طی هفته ی جاری و هفته ی آینده، در حال بررسی طرحی است که احتمالاً جزء مهم ترین مصوبه های آن طی 4 سال فعالیتش محسوب خواهد شد. طرح نظارت بر نمایندگان پس از دیدار نمایندگان مجلس با مقام معظم رهبری در خرداد 89 مطرح شد و دیروز برای اولین بار به صحن علنی آمد و ماده 1 آن به بحث گذاشته شد. ضرورت وجود چنین طرحی در مجلس شورای اسلامی محلی از اعراب ندارد اما نحوه نظارت نمایندگان بر خود محل مناقشه است. این طرح که در 14 ماده تدوین شده است، نمایندگان مجلس را علاوه بر این که تحت نظارت شورای نگهبان قرار دارد، تحت نظارت خود مجلس نیز قرار می دهد.


سرویس سیاسی «شفاف»، احسان رستگار:به این ترتیب نظارت استصوابی بر نمایندگان مجلس تا پایان دوران نمایندگی آنان ادامه خواهد داشت که باز هم باید گفت فواید یا معایب این طرح، کاملاً منوط به نحوه اجرا آن است. جریمه هایی که برای نمایندگان در صورت ارتکاب اعمالی که در این طرح از آن با عنوان «اعمال خلاف شأن نمایندگی» یاد می شود، از توبیخ کتبی بدون درج در پرونده آغاز می شود تا اخراج از قوه ی مقننه. در دانشگاه ها نیز تقریباً چنین پدیده ای وجود دارد؛ با این تفاوت که از تذکر کتبی بدون درج در پرونده شروع می شود و تا اخراج از دانشگاه قابل تغییر است.

سه شنبه اولین روزی بود که این طرح در مجلس به بحث گذاشته شد و آن قدر اختلاف نظرها زیاد بود که حتی ماده اول طرح نظارت بر نمایندگان نیز ناتمام باقی ماند. امروز نیز صحن علنی بهارستان شاهد بحث و جدل های زیادی پیرامون این طرح بود. اختلاف نظرها بیشتر حول دو محور بود؛ یکی نحوه ی چیدمان افراد هیأت داوری شورای نظارت بر نمایندگان بود و دیگری حول محدود شدن اختیارات و سلب آزادی بیان مطلق نمایندگان در اظهار نظر پیرامون موضوعات مختلف.

در این باره برخی نمایندگان معتقدند که این طرح با این محتویان فعلی، دست و پای نمایندگان را می بندد. اگرچه وجود چنین قانونی را مفید می دانند ولی برخی معتقدند این مساله حریت و آزادگی نمایندگان را تحت تاثیر قرار داده و کاهش میدهد. چرا که نمایندگان بر اساس قانون اساسی در اعلام نظرات خود آزادند. با وجود چنین بندی اگر نمایندهای درباره حوادثی چون کهریزک و حمله به کوی دانشگاه و مجتمع سبحان بخواهد حرفی بزند، آیا متهم به حرکت خلاف امنیت ملی کشور نخواهد شد؟


اصول 84 و 88 قانون اساسی به شرح زیر است:


اصل ۸۴:
هر نماینده در بابر تمام ملت مسئول است و حق دارد در همه مسائل داخلی و خارجی کشور اظهار نظر نماید.

اصل ۸۸:
در هر مورد که حداقل یک چهارم کل نمایندگان مجلس شورای اسلامی از رییس جمهور و یا هر یک از نمایندگان از وزیر مسئول، درباره یکی از وظایف آنان سوال کنند، رییس جمهور یا وزیر موظف است در مجلس حاضر شود و به سوال جواب دهد و این جواب نباید در مورد رییس جمهور بیش از یک ماه و در مورد وزیر بیش از ده روز به تأخیر افتاد مگر با عذر موجه به تشخیص مجلس شورای اسلامی.



متن کامل مواد این طرح به شرح زیر است:


به گزارش فارس،‌ با تشکیل کمیسیون مشترک 23 نفره نمایندگان مجلس برای بررسی طرح نظارت بر رفتار نمایندگان و بعد از تصویب کلیات این طرح 33 ماده‌ای در کمیسیون، کارگروهی تخصصی متشکل از اعضای هیئت رئیسه کمیسیون مشترک، 2 نماینده از کمیسیون تدوین آئین‌نامه داخلی مجلس و 2 نماینده هم از کمیسیون اصل نود برای بررسی دقیق این طرح تشکیل شد.


بر پایه این گزارش بررسی طرح نظارت بر رفتار نمایندگان چهارشنبه مورخ 17 فروردین ماه 1390 در این کارگروه تخصصی منتخب کمیسیون مشترک در 14 ماده به پایان رسید که متن کامل آن به شرح زیر است:

ماده 1- به منظور حفظ شأن و منزلت نمایندگان و نظارت بر آنها هیئت نظارت به شرح زیر تشکیل می‌گردد:
  • الف- یکی از نواب رئیس به انتخاب هیئت رئیس مجلس
  • ب- رؤسای کمیسیون‌های قضایی و اصل 90
  • ج- چهار نفر از نمایندگان به انتخاب مجلس

تبصره1- در اجرای بند «ج» این ماده هشت نفر از نمایندگان متقاضی واجد صلاحیت که عضو هیئت رئیسه مجلس نباشند در جلسه‌ای متشکل از رئیس و نواب رئیس و رؤسای کمیسیونها تعیین و به صحن علنی جهت انتخاب 4 نفر معرفی می‌شوند.

تبصره2- هیئت رئیسه مکلف است یک هفته مهلت جهت ثبت نام متقاضیان عضویت در هیئت نظارت تعیین نماید.

تبصره3- هیئت از بین خود یک رئیس و دو نایب رئیس و دو دبیر انتخاب می‌نماید.

تبصره4- در صورت غیبت 3 جلسه متوالی یا 5 جلسه متناوب هر یک از اعضای انتخابی یا ضرورت تغییر آنها به تشخیص جلسه مشترک موضوع تبصره 1 نسبت به فرد جایگزین طبق روال این قانون اقدام خواهد شد.

ماده 2- هیئت نظارت صلاحیت رسیدگی به امور زیر را دارد.
  • الف- گزارش‌های واصله در خصوص سوء استفاده و تخلف مالی یا اخلاقی نماینده
  • ب- گزارش‌های مربوط به رفتار خلاف شئون نمایندگی حسب ارجاع هیئت رئیسه
  • ج- گزارش‌های واصله در خصوص اعمال خلاف امنیت ملی کشور و سایر اعمال مجرمانه از بعد انتظامی
تبصره1- چنانچه عدم انجام وظایف نمایندگی منجر به مخدوش نمودن شأن نمایندگی و یا مجلس گردد هیئت نظارت با رعایت بند ب ماده 2 صلاحیت رسیدگی به آن را دارد.

تبصره2- مراجع رسمی کشور (اعم از انتظامی، قضایی و امنیتی) موظفند کلیه گزارش‌های موضوع این ماده علیه نمایندگان و با فعالیت‌های خارج از شئون شغل نمایندگی را پس از وصول به هیئت نظارت منعکس نمایند.

تبصره3- تعقیب کیفری نماینده مانع رسیدگی هیئت نظارت به تخلفات وی از بعد انتظامی و شئون نمایندگی نمی‌باشد.

تبصره4- در صورتی که هیئت نظارت ضمن رسیدگی انتظامی به تخلفات نماینده تعقیب کیفری وی را لازم بداند مراتب را به مرجع قضایی ذیصلاح اعلام می‌نماید.

ماده 3- هیئت نظارت به صورت محرمانه به گزارشات واصله در خصوص هر یک از نمایندگان رسیدگی می‌نماید و در صورتی که اتهام را متوجه نماینده بداند به جز در موارد امنیتی با دعوت از نماینده و مذاکره با وی و نیز استعلام از مراجع ذیربط تصمیم لازم را اتخاذ می‌نماید.

تبصره- هیئت نظارت موظف است قبل از صدور رأی دفاعیات نماینده را استماع نماید.

ماده 4- هیئت نظارت باتوجه به اهمیت تخلفات و شرایط و موقعیت ارتکاب آنها نسبت به اعمال یک یا چند مجازات انتظامی ذیل اتخاذ تصمیم می‌کند.
  • الف- تذکر شفاهی بدون درج در پرونده
  • ب- تذکر کتبی با درج در پرونده
  • ج- اخذ تعهد کتبی مبنی بر عدم تکرار تخلف
  • د- کسر حقوق از یک ماه تا یکسال به میزان یک دوم
  • ه- تعویق نطق نماینده به مدت شش ماه تا یک سال
  • و- محرومیت از سفرهای خارجی
  • ز- محرومیت از عضویت در مجامع و شوراها یا کمیته‌های تحقیق و تفحص
  • ح- محرومیت از نامزدی برای عضویت در هیئت رئیسه مجلس و کمیسیونها
  • ط- لغو عضویت در مجامع و شوارها و یا کمیته‌های تحقیق و تفحص
  • ی- لغو عضویت در هیئت رئیسه مجلس و کمیسیونها
  • ک- اعلام یک یا چند تخلف نماینده در جلسه غیرعلنی توسط رئیس‌جمهور
  • ل- اعلام یک یا چند تخلف نماینده در جلسه علنی توسط رئیس مجلس
  • م- محرومیت از شرکت در جلسات مجلس و کمیسیون‌های تخصصی تا سه ماه با پیشنهاد هیئت نظارت و تصویب مجلس در جلسه غیرعلنی
  • ن- لغو اعتبارنامه نماینده به پیشنهاد هیئت نظارت و تصویب مجلس در جلسه غیرعلنی
تبصره1- مجازات‌های انتظامی موضوع بندهای «ک» و «ل» ای ماده پس از تصویب در جلسه مشترک اعضای هیئت رئیسه و هیئت نظارت قابل اعمال می باشند.

تبصره2- در جلسه علنی قبل از رای گیری در خصوص اعمال بندهای (م) و (ن) این ماده، ابتدا گزارش هیات نظارت قرائت سپس نماینده متخلف که می‌تواند نیمی از وقت خود را به یکی از نمایندگان بدهد به مدت نیم ساعت دفاعیات را مطرح می‌نماید.

تبصره 3- اجرای مصوبات مجلس در خصوص بندهای (م و ن) این ماده مستلزم تایید شورای نگهبان می‌باشد.

ماده 5- هرگاه موضوع رسیدگی هیات، گزارش‌های واصله علیه یکی از اعضای هیات نظارت باشد وی حق شرکت در جلسات مربوطه را ندارد.

ماده 6- نمایندگان در مقام ایفای وظایف نمایندگی موضوع اصل 86 قانون اساسی و ماده 75 آئین نامه داخلی مجلس قابل تعقیب کیفری نیستند و در سایر موارد، احضار نماینده توسط مقامات قضایی از طریق هیات نظارت صورت می‌گیرد و چنانچه رسیدگی قضایی مستلزم بازداشت نماینده باشد باید مراتب به تایید هیات نظارت برسد.

تبصره1- تشخیص مصادیق موضوع اصل 86 قانون اساسی و ماده 75 آئین نامه داخلی با هیات نظارت می‌باشد.

تبصره2- تخلف از مفاد این ماده از سوی مراجع قضایی مستوجب مجازات انتظامی است.

ماده 7- هیات رئیسه موظف است همه ساله گزارش عملکرد مجلس شورای اسلامی و کمیسیون‌ها را در جهت اجرای قانون اساسی و سند چشم انداز و تحقق سیاست‌های کلی نظام و رهنمودهای رهبر انقلاب اسلامی تهیه و ضمن ارسال برای رهبر انقلاب اسلامی به مجلس شورای اسلامی ارائه نماید. این گزارش در صحن قرائت خواهد شد.

ماده 8- منشور اخلاقی نمایندگان حاوی ضوابط و شاخص‌‌های موضوع سوگند نامه نمایندگان مندرج در اصل 67 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و حفظ شئونات نمایندگان حداکثر ظرف 3 ماه توسط هیات نظارت تهیه و با پیشنهاد هیات مذکور به تصویب جلسه‌ای متشکل از اعضای کمیسیون‌های اصل نودهم 90 و آئین نامه داخلی مجلس و هیات نظارت خواهد رسید.

ماده 9- قوه قضائیه موظف است در اجرای این قانون شعبه خاصی را جهت رسیدگی به موضوعات ارجاعی تشکیل داده و خارج از نوبت به موارد ارجاعی رسیدگی نموده و نتیجه را ظرف یک ما به هیئت نظارت اعلام نماید.

تبصره1- شعبه مربوطه مجاز است در صورت عدم امکان رسیدگی، مهلت را یک ماه دیگر تمدید و دلایل آن را به اطلاع هیئت نظارت برساند.

ماده 10- به جز عضویت در هیات علمی دانشگاه‌ها و تدرس و یا سمت‌های آموزشی در دانشگاه‌ها و موسسات پژوهشی و تحقیقاتی، تصدی هر نوع شغل دیگر و نیز ریاست و مدیریت عامل و عضویت در هیات مدیره، هیات امناء، هیات موسس و سایر ارکان موسسات و شرکت‌های خصوصی و تعاونی و موسسات و شرکت‌های که تمام یا قسمتی از سرمایه آن متعلق به دولت جمهوری اسلامی ایران و یا موسسات عمومی و یا شرکت‌های دولتی است، هیچ شرکت در طرح های مطالعاتی، پژوهشی و عمرانی به سفارش موسسات و شرکت‌های مزبور، به هر عنوان و نیز تصدی به هر نوع شغل و سرپرستی آن و قضاوت و وکالت دادگستری، مشاور حقوقی و کارشناسی رسمی دادگستری و تصدی به دفاتر ثبت اسناد و املاک و ازدواج و طلاق، و عضویت در فدراسیون‌ها و هیات‌های ورزشی برای نمایندگان در زمان تصدی به نمایندگی ممنوع است.

تبصره1- در صورت تصدی سمت های فوق، موضوع در هیات نظارت به این نتیجه برسد که دارایی نماینده به ناحق افزایش یافته، تا قبل از انتخابات دوره بعد، موضوع جهت اطلاع، به شورای نگهبان و جهت رسیدگی به دستگاه قضایی ارسال می‌شود.

ماده 12- دریافت هر گونه هدیه نقدی یا غیر نقدی غیر متعارف از اشخاص حقیقی یا حقوقی خصوصی یا عمومی و دولتی داخلی یا خارجی تحت هر عنوان به وسیله نمایندگان ممنوع است.

تبصره - دریافت یا اهداف هدایای متعارف در چارچوب ضوابط است که از سوی هیات رئیسه تهیه و ابلاغ خواهد شد.

ماده 13- سوء استفاده از اختیارات نمایندگی و اخذ هر نوع امکانات و امتیازات از بخش دولتی، عمومی و خصوصی به هر عنوان و هر شکل، توسط نماینده به نفع خود و اقربای وی با ناحق و اعمال نفوذ و استفاده از سمت نمایندگی برای این منظور و سوء استفاده از اطلاعات و اسناد در دسترس وی ممنوع است.

ماده 14- مداخله نمایندگان در امرو غیر مرتبط با وظایف نمایندگی ممنوع بوده و تخلف از آن در هیئت نظارت قابل رسیدگی است.


بعد التّحریر:

همین یادداشت در سایت خبری-تحلیلی «آینده»

+ نوشته شده در  چهارشنبه ۱۳۹۰/۰۶/۳۰ساعت 18:19  توسط احسان رستگار   | 

افسوس برای لاله زار فراموش شده یا آرمان های فراموش شده؟!/وقتی بهداد از برهنگی و رقص دفاع می کند

 

بسم الله الرّحمن الرّحیم

شفاف، احسان رستگار؛ «هنجار‌ها برای من، یک سری قوانین و یک سری اصول برای من، مغز پوکی داشته و داره. یک سری رفتارهای از پیش تعیین شده که تو دل جامعه یا سنت اونو سفارش به تو می‌کنه، یک سری آداب اجتماعی،... خیلی ریشه‌ای هم هست، به خانوادهٔ ما بر می‌گرده، به اجتماع ما بر می‌گرده.... چیزی که به من صدمه می‌زنه این‌ها (هیاهو‌ها و من من کردن‌ها) نیست... بازیگری به اون معنایی که شما می‌فرمایید که من فقط دارم حدس می‌زنم هیچ آدابی نداره و ابتدای به ساکن این یک فرم محسوب می‌شه. هیچ ربطی به اخلاق اجتماعی نداره، هیچ ربطی به تربیت‌های خانوادگی مثلاً در مشرق دور نداره، ... بازیگری در تئا‌تر یا در سینما شاید تا حدی کار فرم، شما بدنتون بوم نقاشیتون محسوب می‌شود.»

«حتی توی اون هنجار شکنی یک فهمی وجود داره. شما وقتی می‌بینید که یک هنرمند ناهنجاری می‌کنه، درست در همون جاییه که هنجارهای اجتماعی رو می‌شکنه، یک سری محدودیت‌های سیاسی، یک سری محدودیت‌های اخلاقی، یک سری ممنوعیت‌ها، یک سری تابو‌ها، یک سری محدودیت‌های سیاسی، یک سری محدودیت‌های اخلاقی، یک سری ممنوعیت‌ها، یک سری تابو‌ها، هنرمند که باهوش تره و افق دیدش کمی لولش بلندتره و دوردست‌ها رو نگاه می‌کنه، تنها کاری که می‌تونه تو این خفقان‌ها و تو این محدودیت‌ها بکنه اینه که کمی هنجارهای اجتماعی رو بشکنه، فقط همین. این می‌تونه برای من هم بوده باشه، کما اینکه عرض می‌کنم این جوری بوده.»

«به خیابون لاله زار علاقه داشتم... سر سینما بلا اومده... من به تاریخ این مملکت علاقه دارم، من به فرهنگ این ملت علاقه دارم... یه سفری داشتم به استانبول، میدان تقسیم... باعث دلشکستگیه؛ وجب به وجبش سینما، کافی شاپ، تئا‌تر و سینماست. ما پاتوقامونو از دست دادیم. کشوری مثل کشور ایران که در واقع فرهنگ محله است... ما موسیقی داریم، رقص داریم، قصه داریم. خیابون لاله زار که سینماهاشو می‌دیدم، قبل از اینکه بازیگر بشم، علاقه داشتم به سینما.... غم انگیزه، غم انگیزه، هیچی ازش نمونده...»

«اتفاقی که افتاده داره خاطره‌ها از بین می‌ره؛ این یک جملهٔ بسیار سادست که من به شما می‌گم، ولی فاجعهٔ بسیار عمیق می‌ذاره تو روحیهٔ مردم. اون خاطره از بین رفته، اون پاتوق از بین رفته، هنرمند و نویسنده و شاعر، مثلاً صادق هدایت معروف بوده که تو اون پاتوق می‌شسته.... سینمای لاله زار تأثیر بسیار زیاد و عمیقی روی فرهنگ بصری مردم گذاشته و الآن هم چین خیابونی وجود نداره.... ملت سینما می‌رفتن، الآن نمی‌رن...»

«ابتدا به ساکن هنرمند اصلاً کارش سرنوشت مردم نیست. داره کاره هنرمندانه می‌کنه. واسه همینه که توی نقاشی‌ها ما همراه نیستیم با بعضی‌ها از هنرمندا مثل پیکاسو، مثل سالوادور دالی؛ چرا؟ چون سوژهٔ نقاشی هاش برهنه گراییه. اما ربطی نداره. اون‌ها بدن انسان رو عجیب غریب‌ترین و شگرف‌ترین سوژه برای نقاشی می‌دونن یا موضوع می‌دونن. خب این‌ها توی یک جامعهٔ اخلاقی مثل ما که تابوهایی داره، خب اصلاً شرایطش موجود نیست. تازه کار ما خیلی بد‌ترین از اینه. شرایط ما خیلی سخت‌ترین از اینه.»


نقل قول های فوق، بخشی از صحبت های حامد بهداد، در آخرین جلسه «برنامه سینمایی هفت» بود؛ پرسش اینجاست اینکه صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران تبدیل شود به بلندگویی جهت دفاع از برهنه گرایی آیا منطقی است؟ گذشته از این وقتی نظر بهداد را فقط آثار برهنه گرای پیکاسو جلب کرده است، واقعاً چه ضرورتی دارد چنین شخصی در وصف پیکاسو نطق کند؟ معجزهٔ پیکاسو و شاهکارهای هنری‌اش مختص آثار برهنه گرایش است؟ آیا این منطقی است که برنامهٔ هفت به سمتی رود که فقط و فقط لاله زاری‌ها و برهنه گرا‌ها و روشن فکر مآب‌ها بینندهٔ آن شوند؟

در بخشی از برنامه، بهداد عبارت «اعتراض هنرمندانه» را به کار برد و پیرو آن تأکید داشت که «اصلاً چرا نباید سیاه نمایی کنیم.» این دفاع بد از رویکرد انتقادی به معضلات اجتماعی است قطعا انتقاد سیاهنمایی نیست و قطعا سیاه نمایی از هیچ کس از جمله هنرمند پذیرفته است، رسالت هنر در واقع نمایی است واقعیتی که در فاصله میان سفید نمایی رسانه‌های حکومتی و سیاهنمایی رسانه‌های بیگانه قرار دارد و ویژگی آن نشان دادن حقایق جامعه است نه نادیده گرفتن حقایق تلخ به شیوه صداوسیما و رسانه‌های حکومتی و نه تحریف حقایق و سیاهنمایی به شیوه رسانه‌های بیگانه. بنابراین هنرمندی که در ایران و برای ایران فعالیت می‌کند تفاوتی چشمگیری با فلان فیلم ساز یا هنرمند خارجی دارد که فیلم ۳۰۰ یا سنگسار ثریا میم را می‌سازد؟ اوج هنر یک هنرمند اینجاست که عیوب را در قالبی منعکس کند که مشمئز کننده نباشد، و به مشکلات جامعه بپردازد نه برای نشان دادن بدبختی ایران وایرانی بلکه برای حل این مشکلات.

بهداد چنان از امثال صادق هدایت با بزرگی و حسرت یاد می‌کرد که گویی چه انسان‌های شریف و نیکوسرشتی بوده‌اند و چقدر کافه نشینی‌هاشان و لاله زار گردی‌هاشان به حال دنیا و آخرت مردم سود داشته است. استاد شهید مرتضی مطهری در وصف صادق هدایت که در برخی سخنرانی‌ها وی را ملعون خطاب می‌کند می‌گوید:

«صادق هدایت چرا خودکشی کرد؟... او جهان را مانند خود بوالهوس و گزافه کار و ابله می‌دانست. لذت‌هایی که او می‌شناخت و با آن‌ها آشنا بود، کثیف‌ترین لذت‌ها بود و از آن نوع لذت‌ها دیگر چیز جالبی باقی نمانده بود که هستی و زندگی ارزش انتظار آن‌ها را داشته باشد.»


امثال بهداد که تنها و تنها بدنبال شهرت هستند و نمی توانند بدرستی مشکلات واقعی جامعه ما را تشخیص دهند چه رسد که برای حل آن‌ها پیشقدم گردند ورسالت هنری خود را انجام دهند چرا باید در سکوت و انزوای هنرمندان واقعی کشور تریبون اختصاصی وانحصاری داشته باشند؟

آیا دعوت کردن وی به صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران -آن هم به صورت یک طرفه و نه مناظره مانند یا به قول خودش دیالوگ- برای بدست آوردن دل وی که از انتقاد گذرای فریبرز عرب نیا عصبانی شد و فحش نامه بی‌شرمانه‌ای را خطاب به وی منتشر کرد نبوده است؟

عرب نیا را تا ۳ برنامه هم دعوت می‌کنند و مفصل از صدر تا ذیل سینما می‌گوید و همه لذت می‌برند و با دلی پر ز حرف، هت تریکش (سه گله) به پایان می‌رسد. ولی شخصی هم چون حامد بهداد به عنوان بازیگری محبوب، شاید اگر مردم ندانند بازیگری با منش و گزینش هنری ضد ارزشی و هنجارشکنی است بهتر باشد.

در زمانی که تریبون رسانه ملی بروی هنرمندان متعهدی نظیر مجید مجیدی، کمال تبریزی، ابراهیم حاتمی کیا، مجتبی راعی بسته است باید امثال شریفی نیا و بهداد که مخاطب را از آرمانگرایی منزجر می‌کنند میدان دار شود.

وقتی که تنها و تنها براساس معیارهای سیاسی و ارتباطات غیرفرهنگی در مورد هنر تصمیم گیری می شود نتیجه‌ای جز دوری از آرمان های انقلاب بدست نخواهد آمد.

معلوم نیست جایگاه هنر متعهد در این میان چیست و آیا واقعاً ننگ است که ما بگوییم در ایران اسلامی هنر باید متعهد باشد؟ با اظهار نظرهایی که بهداد کرد، محلی از اعراب ندارد که تا چه اندازه با اصول و ارزش‌های نظام ما و دین ما مغایرت داشت، ولی بد نیست بخشی از نظرات امام خمینی را دربارهٔ سینما بازخوانی کنیم:

پیام امام به هنرمندان (30-6-67):

«خون پاک صد‌ها هنرمند فرزانه در جبهه‌های عشق و شهادت و شرف و عزت سرمایه زوال‌ناپذیر آن گونه هنری است که باید، به تناسب عظمت و زیبایی انقلاب اسلامی، همیشه مشام جان زیبا پسند طالبان جمال حق را معطر کند. تنها هنری مورد قبول قرآن است که صیقل دهنده اسلام ناب محمدی - صلی الله علیه و آله و سلم - اسلام ائمه هدی - علیهم السلام - اسلام فقرای دردمند، اسلام پابرهنگان، اسلام تازیانه خوردگان تاریخ تلخ و شرم آور محرومیت‌ها باشد. هنری زیبا و پاک است که کوبنده سرمایه‌داری مدرن و کمونیسم خون‌آشام و نابود کننده اسلام رفاه و تجمل، اسلام التقاط، اسلام سازش و فرومایگی، اسلام مرفهین بی‌درد، و در یک کلمه اسلام آمریکایی باشد.

هنر در مدرسه عشق نشان دهنده نقاط کور و مبهم معضلات اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، نظامی است. هنر در عرفان اسلامی ترسیم روشن عدالت و شرافت و انصاف، و تجسیم تلخکامی گرسنگان مغضوب قدرت و پول است. هنر در جایگاه واقعی خود تصویر زالوصفتانی است که از مکیدن خون فرهنگ اصیل اسلامی، فرهنگ عدالت و صفا، لذت می‌برند. تنها به هنری باید پرداخت که راه ستیز با جهان‌خواران شرق و غرب، و در راس آنان آمریکا و شوروی، را بیاموزد. هنرمندان ما تنها زمانی می‌توانند بی‌دغدغه کوله بار مسوولیت و امانتشان را زمین بگذارند که مطمئن باشند مردمشان بدون اتکا به غیر، تنها و تنها در چهارچوب مکتبشان، به حیات جاویدان رسیده‌اند. و هنرمندان ما در جبهه‌های دفاع مقدسمان این گونه بودند، تا به ملا اعلا شتافتند. و برای خدا و عزت و سعادت مردمشان جنگیدند؛ و در راه پیروزی اسلام عزیز تمام مدعیان هنر بی‌درد را رسوا نمودند. خدایشان در جوار رحمت خویش محشورشان گرداند.»


یا جایی دیگر می فرمایند (16-5-61):

«باید کسانى که فیلمسازند، باید معلوم بشود که این‌ها چکاره‌اند. چه جورى بوده‌اند، وضع روحیشان، وضع زندگیشان، وضع معاشرت شان، قبلا چه جورى بوده است آیا تحول حاصل شده برایش، تحول روحى، یا اینکه باز‌‌ همان ته مانده سفره‌شان هست و قلبهایشان. گاهى وقت‌ها فیلم را خوب، بسیاری‌ها متوجه نمى‏شوند چى است، لکن محتوایش روى هم رفته انسان یک وقت مى‏بیند که یا طرف چپ است ‏یا طرف راست است‏ یا رو به فساد است.»


و در 28-4-58 در دیدار با جمعى از کارکنان صدا و سیما می گویند:

«رادیو و تلویزیون از تمام رسانه هایى که هست‏ حساس تر است. رادیو و تلویزیون مى‏تواند یک مملکت را اصلاح کند و مى‏تواند به فساد بکشد. تبلیغات رادیو و تلویزیون مى‏تواند از راه سمع مردم را با تربیت کند یا منهدم کند.»
 

بعد التّحریر:

همین خبر در سایت خبری-تحلیلی «آینده»

 

+ نوشته شده در  شنبه ۱۳۹۰/۰۶/۲۶ساعت 20:54  توسط احسان رستگار   |