منتقد (نه مخالف)، مستقل (نه جناحی)

بسم الله الرّحمن الرّحیم

با اهداء سلام و احترام خدمت اعضای محترم کمیته ی ناظر بر نشریات دانشگاه تهران

در تاریخ سه شنبه مورخ 17 اردیبهشت 92، برای توزیع شماره ی هفتم نشریه نسیم اعتدال در دانشکده ی هنرهای زیبا اقدام کردیم. پس از کم تر از نیم ساعت که از توزیع این نشریه گذشت، دوستم با بنده تماس گرفت که شخص یا اشخاصی عکس العمل های نامناسب و تهدید آمیزی در قبال مطالب نشریه نشان می دهند. بنده سریعا خود را به دانشکده ی هنرهای زیبا رسانده و ملاحظه کردم که مسئول حراست دانشکده نشریه را به داخل دفتر ریاست برده و دوستم هم با وی در حال صحبت است. ماجرا را جویا شدم و مسئول حراست گفت که رئیس دانشکده با توزیع نشریه مخالف کرده است. ما جلوی دفتر ریاست پردیس ایستاده بودیم و رئیس پردیس هنرهای زیبا صدای ما را شنید و از دفترش بیرون آمد.

بنده خدمت ایشان عرض کردم که شما با توزیع نشریه مخالفت کرده اید؟ ایشان در پاسخ گفتند بله. بنده عرض کردم که اگر با محتوای نشریه هر موضوع مربوط به نشریه مشکلی دارید، می توانید به کمیته ی نظارت بر نشریات شکایت کنید، اما حسب قانون مصوب وزارت علوم و تحقیقات و فناوری و ایضا دانشگاه تهران، هر عمل و تصمیمی پیرامون نشریات در صلاحیت هیچ نهادی جز کمیته ی نظارت بر نشریات دانشگاه –که از تمامی بخش ها و نهادهای دانشگاه عضو یا اعضایی در آن حضور دارند- نیست.

ایشان با لحنی توهین آمرانه گفت من اجازه نمی دهم که در این جا نشریه را توزیع کنید، بروید در دانشکده ی خودتان. بنده عرض کردم حوزه ی توزیع نشریه حسب مجوز نشریه، کل دانشگاه تهران است و توزیع نشریه در این محل بلامانع است. ایشان گفت من گفتم این جا نمی گذارم توزیع کنید. بنده هم با اشاره به خلاف قانون بودن نظر ایشان و توضیح روند اداری و نحوه ی قانونی برخورد با نشریات، ایشان را کاملاً از محتوای آیین نامه ی مربوطه آگاه کردم ولی ایشان مجدداً همان حرف خودش را تکرار و به حراست دانشکده دستور داد تا اجازه ی توزیع نشریه را ندهد.

از آن جا که تنها نهاد قانونی که مرجع رسیدگی به امور مربوط به نشریات دانشجویی در دانشگاه تهران است، کمیته ی نظارت بر نشریات دانشگاه تهران می باشد، از اعضای محترم این کمیته و ریاست محترم این کمیته خواهشمندم تا بدین وسیله به شکایت بنده از ریاست پردیس دانشکده ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران رسیدگی فرمایند.

در دوره ی گذشته که حقیر هم عضوی از کمیته ی نظارت بر نشریات بود خدمت دوستان بارها عرض کرده بودم که برخوردهای خودسرانه ی حراست های دانشکده ها و مسئولان دانشکده ها از طرفی توهین به کمیته ی ماست و از دیگر سو منجر به ایجاد سوء تفاهم و سوء ظن نسبت به اعضای محترم و دلسوز کمیته ی نظارت بر نشریات خواهد شد و فضایی تنگ نظرانه و خفقان آلود را در اذهان دانشجویان تداعی می کند؛ حال آن که بنده در همان دوره شاهد بودم که چگونه اعضای محترم کمیته با نگرشی مشفقانه سعی در شادابی فضای دانشجویی و برخوردهای قانونی و موشکافانه، سعی داشتند که حقی پایمال نشود و عیوب موجود مرتفع گردد.

بسیاری نشریات غیر تشکلی با این برخورد مواجه می شوند ولی به دلیل هراس از مواجهه با مسئولان دانشکده ای که در آن مشغول به تحصیلند و یا حراست دانشگاه که ذهنیت چندان مثبتی نسبت به آن در خاطر برخی دانشجویان نیست، عطای رسیدگی را با لقایس می بخشند. این بدعتی است که موجب تضعیف جایگاه و دستور العمل ها و مصوبات کمیته ی ناظر بر نشریات خواهد شد و تؤاما اقدامات خودسرانه را به نحوی سازمان یافته قوت خواهد بخشید.

در هفته ی انتهایی تحصیلی سال گذشته در اسفند ماه نیز آقای خسروی رأسا و بدون هیچ گونه اقدامی و صرفاً حسب صلاحدید شخصی قانونی به حراست های دانشکده ها دستور داده بودند که از توزیع شماره ی ششم نشریه در دانشکده ها جلوگیری به عمل آورند. پیرو دستور ایشان، صندوق نشریه و تعدادی از نشریه در دانشکده ی فنی ضبط  و هیچ گاه هم به ما تحویل داده نشد! در پاسخ آقای خسروی فرمودند که بیا دفترم پول نشریه را من به تو می دهم! آیا این برخورد درخورد فرهنگی با یک اقدام فرهنگی –هم چون فعالیت رسانه ای دانشجویی- است؟!

گاهی حراست طوری برخورد می کند که مسئول رسیدگی به امورات نشریات، این بخش است و نه کمیته ی نظارت. علی رغم در نظر گرفتن زحمات حراست محترم دانشگاه تهران، باید این مسأله حل شود که آیا کمیته ی نظارت بر نشریات تنها نهاد ذیصلاح برای اعلام نظر پیرامون امور مربوط به نشریات هست یا خیر. اگر هم به مصلحت باشد تا تصمیمی سریعاً و ضربتی صورت پذیرد، آیا باید لا اقل با کمیته ی نظارت هماهنگی به عمل آید یا خیر؟!

رویکرد فعلی این است که هر مسئول هر دانشکده ای یا حراست اگر از ظاهر یا باطن نشریه ای خوشش نیامد، موقتاً از توزیع آن نشریه جلوگیری به عمل می آورد و از آن جا که گمان می کند پیگیری قانونی یک عدد دانشجو در برابر یک مسئول عالی رتبه ی دانشگاه یا حراست یک شوخی لطیف بیش نیست، می گوید من نمی گذارم توزیع صورت بگیرد و او هم حتما بی خیال شده یا اگر هم تکاپو کند هم دستش به جایی نمی رسد.

مجدداً از اعضای محترم کمیته ی نظارت بر نشریات خواهشمندم تا مجدانه به این دو مورد رسیدگی فرمایند و پیرو شکایت اینجانب، پاسخ قانونی رئیس پردیس هنرهای زیبا را دریافت فرمایند تا شاید این بدعت از برخی دانشکده ها -که گمان برده اند جزیره ای جداگانه هستند و فرمانروایی مستقل از دولت مرکزی دارند- برچیده شود. در مورد جناب آقای خسروی هم خواهشمندم تعاملی با ایشان صورت پذیرد تا از جایگاه قانونی و سلسله مراتب کمیته ی نظارت و نسبت جایگاه قانونی حراست با کمیته ی نظارت مطلع شوند.

پیشاپیش از نگاه مشفقانه ی حضرات و صبر شما متشکرم

و من الله توفیق

احسان رستگار، صاحب امتیاز و مدیر مسئول نشریه ی دانشجویی نسیم اعتدال دانشگاه تهران