منتقد (نه مخالف)، مستقل (نه جناحی)

بسم الله الرّحمن الرّحیم

از مدت ها پیش یعنی حتی از سال 88، گروهی شدیداً کلید واژه های فن سالار و تکنوکرات را به قالیباف نسبت می دادند. فراموش نمی کنم زمستان 88 در جمعی خصوصی بودیم که حسین شریعت مداری در حال کالبد شکافی جریان فتنه بود که در همان اثنی وارد مبحث بی بصیرتی و خواص بی بصیرت و ساکتین فتنه شد.

خیلی بی ربط و کنایه آمیز می گفت برخی تکنوکراتند و می خواهند رئیس جمهور شوند و اشارات مشابه را خیلی غیر مستقیم که ما اصصصلاً نفهمیدیم منظورش قالیباف است، روانه ی وی کرد. کل استدلالی که از همان زمان این طیف علیه قالیباف مطرح می کردند مبحث تکنوکراسی و فن سالاری بود

 در این باره، توجه به نکات زیر می تواند راه گشا باشد:

فن سالاری قطعاً به عنوان یک مکتب مطرح شود قطعاً مردود و نشأت گرفته از سکیولاریزم است؛ اما اگر به عنوان یک اصطلاح که اشاره دارد به اهمیت  فعالیت های اجرایی و عملی و نه به معنای بی توجهی به انقلاب باز هم مردود است؟ این طور در نظر بگیریم که رهبری می فرمایند: "هر كسى كه در خود صلاحيتى احساس ميكند و كار اجرائى بلد است، مى‌آيد و خود را در معرض انتخاب مردم ميگذارد. اداره‌ى مملكت و كار اجرائى، كار كوچكى نيست. كارهاى بزرگ و بارهاى سنگينى بر دوش مجريان سطوح بالاست. ممكن است كسانى كه در سطوح ديگرى كار ميكنند، ابعاد اين سنگينى را هم بعضاً تشخيص ندهند كه چقدر اين بار سنگين است. آن كسانى كه وارد ميدان ميشوند، بايد كسانى باشند كه در خود توانائىِ كشيدن اين بار را بيابند."

حال قالیباف گفته که من تکنوکرات هستم. از طرف دیگر وقتی از وی سؤال شده که گفتمان شما چیست، گفته گفتمان ما گفتمان انقلاب است، از خودمان گفتمان نداریم. این آدم یک درصد هم ممکن است تکنوکرات باشد؟ گفتمان انقلاب با تکنوکراسی جمع می شود؟ هرگز! پس مراد از تکنوکراسی در گفتمان قالیباف، اهمیت به فعالیت های اجرایی است. آیا ای به معنای بی توجهی به مسائل فرهنگی و عقیدتی است؟ چند مثال نقض این ادعا را هم رد می کند: فعالیت هایی که شهرداری در فرهنگسراها و نیز مساجد و دیگر اماکن فرهنگی و مذهبی اجرا می کند و نیز مکان هایی که به همین منظور تأسیس کرده، شاهد این مدعاست که وی دغدغه ی فرهنگی و انقلابی دارد.

امکان ندارد کسی دغدغه ی انقلابی داشته باشد در عمل ولی تکنوکرات باشد

ولی بسیار بوده اند و هستند که شعارهای انقلابی داده اند ولی یک سکیولاریزم به تمام معنا بوده اند و به موی جوانان و ازدواج جوانان و فرهنگ و اعتقادات جامعه کاری نداشته اند و خیلی هم فکر می کنند حزب اللهی و و لایی اند، حتی در آغوش مادر چاوز

همان بهتر که متظاهر نباشی و عملاً انقلابی و کارآمد و معتقد و معتمد و متخصص و مدیر اجرایی باشی و بگویند تکنوکراتی ولی یک مدیر انقلابی و مخلص باشی

نهایتاً به عقیده ی بنده هیچ تفاوتی بین این که رهبری می فرمایند رئیس جمهور باید مدیر مملکت باشد و کار اجرایی بلد باشد با این که قالیباف می گوید من تکنوکراتم نیست. قالیباف یک انقلابی متواضع است و توانمند. تکنوکراسی به این معنا منافاتی با انقلاب ندارد

شاید قالیباف را بتوان یک تکنوکرات تئوکرات نامید، یک مدیر اجرایی و تؤاماً انقلابی. تکنوکراسی به سبک قالیباف یعنی همین که تا زانو در گل آب گرفتگی مترو فرو رود و تا یک مترو واژگونی جرثقیل روی سرش پیش برود.

همان قدر که وی تکنوکرات است، تئوکرات هم هست. همان قدر که متجدد است، سنتی نیز است و این یعنی گفتمان سوم، جریان سوم و جریان معتدل سیاسی.

آیا ممکن است یک تکنوکرات خود را بسیجی بداند؟ آیا ممکن است یک تکنوکرات افتخارش حضور در جبهه ی حق علیه باطل باشد؟ آیا ممکن است یک تکنوکرات افتخار خود را حضور در دفاع مقدس بداند؟

چگونه است همان ها که قالیباف را تکنوکرات می نامند، چاوز را بسیجی می نامند؟ این این یعنی دکترین بوش؛ هر که با ماست بسیجی است، هر که با ما نیست، دهان مبارکش صاف است از فرط برچسب خوردن.

تذکره:

تصویر حاج احمد در راهپیمایی 22 بهمن 91

شهادت مظلومانه ی حاج احمد پاریاب همه را داغدار کرد. آلمان دارو تحریم کرد، تا آرامش را بر حاج احمد حرام کند. حاج احمد، فرمانده گردان شهادشت، نور چشم حاج همت، به حاج همت پیوست. خوشا به حال خودش و افسوس بر ما که دیگر صدای گرمش را نمی شنویم و روی ماه و نورانی و عرق کرده اش را نمی بینیم.در سالروز عملیات خیبر، حاج احمد هم شهادت را فتح کرد. بوسه می زنیم بر ریه های حاج احمد؛ فرمانده ای که وقتی ماسکش را از صورت کند تا بر صورت سربازش که خواب بود زد تا خودش خردلی بشود و آن سرباز سالم بماند.