منتقد (نه مخالف)، مستقل (نه جناحی)

بسم الله الرّحمن الرّحیم

بسم الله الرّحمن الرّحیم

پیشاپیش، عید سعید فطر را به همه ی نمایندگان محترم و ملت شریف ایران، تبریک عرض می کنم. در این نطق می خواهم مقداری از خودمان به عنوان مجلس انتقاد کنم.

باید قبول کنیم که مجلس هشتم، در جایگاه لایق و شایسته ی خود قرار ندارد. این امر به عملکرد ما نمایندگان و هیأت رئیسه ی محترم باز می گردد. در کجای قانون اساسی یا آیین نامه ی داخلی مجلس آمده است که اگر دولت در اجرای قانونی سر باز زد و بر موضع خود پافشاری کرد یا درخواست استرداد لایحه ای را نمود، نایب رئیس محترم مجلس، فوراً کار گروه گفت و گو و در واقع کارگروه التماس تشکیل دهد و موجب تحقیر مجلس گردد؟!

در قانون هدفمند کردن یارانه ها، دولت با پافشاری بر ۴۰ هزار میلیارد تومان، به جای ۲۰ هزار میلیارد تومان مصوب مجلس، از همین طریق و نه از طریق ارائه ی لایحه ی جدید، حرف خود را به کرسی نشاند. در قانون تسهیلات ارزی برای متروی تهران و کلان شهرها، دولت به صراحت اعلام کرد که من این مصوبه را قانون نمی دانم و اجرا نمی کنم و مجلس به جای استفاده از ابزارهای قانونی خود، به خواهش و تمنا می پردازد.

دولت با یک مصاحبه ی تلویزیونی، قانون عفاف و حجاب را از حیّز انتفاع ساقط می کند و مجلس فقط آه می کشد.

وقتی میدان برای تک روی باز می شود، پنج نماینده ی ویژه ی رئیس جمهور برای تنظیم روابط سیاسی با خاور میانه، آسیا، افغانستان، حوزه ی خزر و مسائل مربوط به ترانزیت منصوب می شوند در حالی که تعیین نماینده ی ویژه ی رئیس جمهور بدون تصویب در هیئت وزیران و رأساً توسط رئیس جمهور و برای موارد عام، مغایر نص صریح اصل ۱۲۷ قانون اساسی است. بالاتر این که با وجود توصیه ی رهبر انقلاب به پرهیز از کارهای موازی در سیاست خارجی، هیچ کدام از این احکام پس گرفته نشد، بلکه یکی از معاونان رئیس جمهور اعلام کرد که دو نماینده ی ویژه ی دیگر، برای آفریقا و آمریکای جنوبی معرفی خواهند شد. در این صورت وزارت امور خارجه مسئولیتی نخواهد داشت و مجلس نمی تواند وزیر امور خارجه را مورد سؤال قرار دهد. این در حالی است که رهبر انقلاب اخیراً در دیدار هیئت دولت با ایشان، بر اعتماد به وزیران در چارچوب اختیارات و وظایفشان و بر مسئولیت وزارت امور خارجه در خدایت منسجم و برنامه ریزی شده ی همه ی مسائلی که به نوعی با سیاست خارجی و روابط با دیگر کشورها مربوط می شود، تأکید ورزیده اند. وزیر امور خارجه به حق از انتصاب نمایندگان ویژه انتقاد نمود و البته مجلس در این خصوص از او حمایت خواهد کرد؛ اما افسوس که آقای وزیر، دیر عکس العمل نشان دادند. اگر همان زمانی که ستاد امور ایرانیان خارج از کشور، مستقر در وزارت امور خارجه، به نهاد ریاست جمهوری منتقل شد و در یک اقدام غیر قانونی، تبدیل به شورای عالی ایرانیان خارج از کشور گردید و برای آن یک بودجه ی هنگفت در نظر گرفتند و به این ترتیب یک نهاد موازی با وزارت امور خارجه پدید آمد، وزیر محترم فریاد می زد و زیر بار نمی رفت، اکنون شاهد انتصاب نمایندگان ویژه نبودیم.

مجلس مظهر حاکمیت مردم و جلوگیری از استبداد است. اگر مجلس این ویژگی خود را از دست بدهد، دیگر مجلس نیست و به ملت خود خیانت کرده است. حتی در یک دولت صالح و مردمی، مانند دولت کنونی، نماینده ی مجلس، نماینده ی ملت است، نه نماینده ی دولت. اشتباه می کنند برخی نمایندگانی که می گویند « چون دولت مردمی است، ما وکیل الدوله هستیم و به آن افتخار می کنیم»؛ زیرا مجلس برای جلوگیری از انحراف دولت هاست. دولت های صالح نیز دچار انحراف می شوند، چرا که اساساً قدرت فساد آور است و تمایل به استبداد را در حاکمان زنده می کند.

رهبر گران قدر ما نیز خطاب به ما نمایندگان فرمودند: " با دولت مماشات و همراهی کنید، اما در مقابل خطاهای او نیز بایستید. " ما نمایندگان شهید مدرس را الگوی خود می دانیم. اگر امروز مدرس در مجلس بود، آیا امروز نسبت به بی اعتنایی و تضییع حقوق مردم، بی تفاوت می ماند؟! مدرس می گفت: " من آن جا که احساس تکلیف می کنم، نگاه نمی کنم که چند نفر پشت سر من هستند و آیا حامی دارم یا ندارم."

عجیب است که برخی توصیه های رهبر گران قدر به حفظ وحدت را بهانه ای برای سکوت خود و شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت های نمایندگی قرار می دهند. در حالی که اولاً رهبر انقلاب تصریح کردند که مقصود از وحدت، وحدت با حفظ اصول است نه هر وحدتی. ثانیاً به بیان امام خمینی رحمة الله علیه، " ولایت فقیه ضد استبداد است و هرگز راضی به سرکشی مسئولان اجرایی از قانون نیست. "

به دوستان موسوم به اصول گرای حامی دولت عرض می کنم؛ شما که امروز در مقابل بی توجهی دولت به برخی قوانین، سکوت می کنید، اگر در آینده دولتی اصلاح طلب روی کار بیاید و بگوید من این قانون را اجرا نمی کنم، محکوم به سکوت هستید، زیرا امروز سکوت کردید.

دولت دهم، یک دولت جسور است و البته این جسارت در بعضی حوزه ها مانند سیاست خارجی و پیشبرد فناوری هسته ای در کشور، امری مبارک است؛ اما دولت جسور، مجلس جسور می خواهد. مجلس نجیب و محافظه کار و منفعل، نمی تواند راست کننده ی کژی های چنین دولتی باشد. امروز ما در مقابل تاریخ مسئولیم و اگر مقابل برخی قانون گریزی ها سکوت کنیم، پاسخی در مقابل تاریخ نخواهیم داشت. سکوت در چنین شرایطی یعنی هموار کردن راه کج روی و استبداد. مسأله، مسأله ی دولت دهم و مجلس هشتم و اشخاص نیست؛ مسأله ی آینده ی انقلاب اسلامی است که اگر امروز، این زاویه را نبندیم، فردا با استبدادی خشن رو به رو خواهیم بود و انقلاب اسلامی به سرنوشت انقلاب مشروطه دچار خواهد شد. خدایا تو شاهد باش که من به عنوان فرزند شهید آیت الله مطهری در مجلس هشتم، در مقابل این پدیده سکوت نکردم.

ازچند سال پیش، بارها گفتم که این دولت دچار لیبرالیسم فرهنگی است. برخی بر می آشفتند و در صدد پاسخ گویی بر می آمدند؛ امروز آفتاب آمد دلیل آفتاب و همان معترضان، سخن مرا تکرار می کنند.

از حدود دو سال پیش بارها گفته ام، توجه برخی مقامات دولتی به ایران باستان و شخصیت های آن دوره، سؤال برانگیز است. [این] باز مورد توجه عده ای بود اما امروز دیدیم که این واقعیت به صورت مکتب ایران به جای مکتب اسلام و به صورت یک نظریه مطرح شد و باز همان معترضان، هشدار مرا تکرار کردند و همه یک صدا فریاد می زنند: وَ عَلَى الْإِسْلَامِ السَّلَامُ إِذْ قَدْ بُلِيَتِ الْأُمَّةُ بِرَاعٍ مِثْلَ اسفندیار. باید فاتحه ی اسلام را خواند چنان چه افرادی مانند صاحب نظریه ی مکتب ایران بخواهند نظریه پرداز و ایدئولوگ ما باشند.

باز در نطقی در همین مجلس گفتم آقای احمدی نژاد باید از بین ولایت فقیه جامع الشرایط و ولایت مشایی، یکی را انتخاب کند. باز عده ای بر آشفتند؛ اما همین افراد امروز به این واقعیت اذعان دارند.

با توجه به صدق آن هشدارها که همه ی آن ها ناشی از انس اینجانب با آثار شهید آیت الله مطهری است، عقل سلیم حکم می کند که به هشدار امروز اینجانب گوش فرا داده شود که در مقابل قانون شکنی سکوت نکنیم. راه استبداد را باز نکنیم. مجلس از ابزارهای قانونی خود برای جلوگیری از این پدیده استفاده کند.

مطلب دیگر این که از مجلس محترم می خواهم که در تصویب مواد ۲۲ و ۲۳ لایحه ی حمایت از خانواده، تحت تأثیر روشن فکران غرب زده قرار نگیرد و دچار تزلزل نگردد.

و سخن آخر این که، رهبر انقلاب فرمودند: " ما اهل مذاکره هستیم، اما نه با آمریکا. " ولی می بینیم رئیس جمهور محترم بار دیگر پیشنهاد مناظره با اوباما را داده اند. پیشنهاد مذاکره یا مناظره، در چنین شرایطی و اثر گذاری تحریم ها بر ایران تعبیر می شود و این به صلاح کشور نیست. و السّلام.