منتقد (نه مخالف)، مستقل (نه جناحی)

لازم به ذکر است که هدف اصلی بنده از حضور در جلسه، تقدیم متن شکایت از رئیس پردیس هنرهای زیبا بود به دلیل جلوگیری غیر قانونی از توزیع نشریه ی نسیم اعتدال در آن دانشکده.

تجدید دیداری بود با دوستان و اساتید و مسئولان محترم دانشگاه و مفید بود.

ضمناً هیچ تذکر، تعلیق یا توقیفی هم برای نسیم اعتدال اتفاق نیفتاده و ان شاء الله به حول و قوه ی الهی در سال نو با توکل به خدا و استمرار بیشتر و با همکاری تعدادی بیشتری از دانشجویان، نسیم اعتدال منتشر خواهد شد.

برای احترام به اعضای عزیز کمیته و جایگاه این کمیته ی عزیز -که خودم هم دو سال پیش از اعضای آن بودم- متن زیر را به عنوان دفاعیه در جلسه قرائت کردم.

بسم الله الرّحمن الرّحیم

با اهداء سلام و احترام خدمت اعضای محترم کمیته ی نظارت بر نشریات دانشگاه تهران

مطلب طنزی که در شماره ی هفتم نسیم اعتدال با عنوان «بابا پنجعلی در دانشگاه نهران/زنته؟!» منتشر شده بود، مطلبی است که بنده شخصاً نگاشته بودم و مدافع آن نیز هستم. هیچ گونه اهانتی در این طنز صورت نپذیرفته، ولی وقتی بنده حسب تکلیف امر به معروف و نهی از منکرم و رسالت رسانه ای ام به عنوان یک شیعه ی دغدغه مند، ضعف ها، فسادها و پلشتی هایی را در جامعه –که دانشگاه نیز بخشی از آن است- مشاهده می کنم، نمی توانم مانند اکثر مردم ساکت بمانم که اگر چنین شود، آن دنیا باید پاسخگو باشم.

پس ترجیح می دهم در همین دنیا به وظیفه ی شرعی و رسالت انسانی ام عمل کنم و اگر شکوه ای است از حقیر در همین دنیا صورت پذیرد. وای بر آن مسئول یا مسئولانی که فقط لقلقه ی زبانشان است که «آینه چون نقش تو بنمود راست، خود بشکن آینه شکستن خطاست». وقتی به عمل می رسد، آن وضعیت ناهنجار دانشکده ی هنرهای زیبا را نادیده می گیرد و به جای سعی در اصلاح آن و استقبال از نقدها و درد دل ها، همه را به خفه خون گرفتن دعوت می کند و در اقدامی پیش دستانه، از آن دانشجوی دردمند و دغدغه مند شکایت می کند.

همان مطلبی که بنده نوشتم و در نشریه منتشر شد و آقای مسئول دانشکده ی هنرهای زیبا اجازه ی توزیعش را نداد، در چندین سایت منتشر و بسیار هم مورد استقبال قرار گرفت و شخصاً و با واسطه بسیاری از دانشجویان و بدنه ی حزب اللهی از آن مطلب قدردانی کردند. از یک مسئول دانشگاهی توقع می رود تا ظرفیتش بسیار بیش از افراد خارج از دانشگاه و رسانه های غیر روشن فکر باشد!

خداوند فرموده است که بر همه ی شما واجب است که چه فردی و چه دو نفری و چه چند نفری در زمین خود را ولی من بدانید و امر به معروف کنید و نهی از منکر. در احادیث آمده که در آخر الزمان حفظ ایمان ، هم چون نگه داشتن آتش است در کف دست. و نیز فرموده اند: اگر ترک امر به معروف و نهی از منکر کنید، بدان شما بر شما حاکم خواهند شد و فساد همه جا را فرا خواهد گرفت. از پیامبر پرسیدند بدترین روزی که فرا رسد چه روزی است؟ ایشان هم فرمودند روزی که نه تنها امر به معروف و نهی از منکر سبک شمارده می شود، نه تنها امر به معروف و نهی از منکر ترک می شود، نه تنها مردان بی غیرت و زنان بی حیا می شوند، بلکه مردم یکدیگر را امر به منکر می کنند و نهی از معروف!

این ها درد دل های حقیر بود خدمت شما حضرات و پاسخ بنده بود به آن رئیس دانشکده ی مذکور!

مسائل حقوقی و مداقه های قانونی حول مطلب بنده نیز با شما اعضای محترم و مخصوصاً عضو محترم حقوقدان کمیته ی نظارت بر نشریات دانشگاه تهران.

و من الله توفیق

احسان رستگار، صاحب امتیاز و مدیر مسئول نشریه ی نسیم اعتدال دانشگاه تهران